Διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς βουλιμίας
Διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς βουλιμίας

Α. Επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας. Ένα επεισόδιο υπερφαγίας χαρακτηρίζεται από αμφότερα τα ακόλουθα:
1. Πρόσληψη σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο (π.χ. μέσα σε 2 ώρες) ποσότητας τροφής, η οποία είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτήν που θα μπορούσαν να καταναλώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονικής περιόδου και υπό παρόμοιες συνθήκες
2. Αίσθημα έλλειψης ελέγχου στην πρόσληψη τροφής κατά τη διάρκεια του επεισοδίου (δηλαδή αίσθημα του ατόμου ότι δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει τι και πόσο τρώει)

Β. Επαναλαμβανόμενη παθολογική αντιρροπιστική συμπεριφορά, προκειμένου να αποτραπεί η αύξηση του βάρους, όπως αυτοπροκαλούμενοι εμετοί, κατάχρηση καθαρτικών, διουρητικών, υποκλυσμών ή άλλων φαρμάκων, δίαιτα ή υπέρμετρη σωματική άσκηση

Γ. Τόσο τα επεισόδια υπερφαγίας όσο και η παθολογική αντιρροπιστική συμπεριφορά, εμφανίζονται κατά μέσον όρο τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα για διάστημα 3 μηνών

Δ. Η αυτοαξιολόγηση επηρεάζεται υπέρμετρα από το σχήμα και το βάρος του σώματος

Ε. Η διαταραχή δεν εμφανίζεται αποκλειστικά κατά τη διάρκεια επεισοδίων ψυχογενούς ανορεξίας Ορισμός τύπον

Καθαρτικός τύπος: Κατά τη διάρκεια του τρέχοντος επεισοδίου της ψυχογενούς βουλιμίας, το άτομο καταφεύγει τακτικά σε αυτοπροκαλούμενους εμετούς ή σε κατάχρηση υπακτικών, διουρητικών ή υποκλυσμών Μη καθαρτικός τύπος: Κατά τη διάρκεια του τρέχοντος επεισοδίου της ψυχογενούς βουλιμίας, το άτομο έχει χρησιμοποιήσει άλλες παθολογικές αντιρροπιστικές συμπεριφορές, αλλά δεν καταφεύγει τακτικά σε αυτοπροκαλούμενους εμετούς ή σε κατάχρηση υπακτικών, διουρητικών ή υποκλυσμών