Περιπτώσεις διαταραγμένης συμπεριφοράς σίτισης
Περιπτώσεις διαταραγμένης συμπεριφοράς σίτισης

Οι Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής (Eating Disorders) αφορούν σε εκείνες τις περιπτώσεις της διαταραγμένης συμπεριφοράς σίτισης που θεωρούνται νοσήματα, επειδή συνοδεύονται από ένα καθορισμένο σύνολο συμπεριφορικών και ψυχολογικών εκδηλώσεων, και υποδηλώνουν προβλέψιμη πορεία και εξέλιξη. Επιπλέον, θεωρούνται από τους ίδιους τους πάσχοντες, τους φροντιστές τους και τους λειτουργούς υγείας ότι συνιστούν κλινικό πρόβλημα το οποίο απαιτεί θεραπευτική αντιμετώπιση. Χαρακτηρίζονται κατεξοχήν από διαταραγμένες συμπεριφορές, επομένως και από σκέψεις και συναισθήματα διαταραγμένα, σε σχέση με την τροφή και το σωματικό βάρος. Αφορούν στον τρόπο με τον οποίο το πάσχον άτομο επιλέγει αλλά και χειρίζεται το φαγητό του, σε σχέση με την επιθυμία του να ρυθμίσει το σωματικό βάρος και τη σωματική του εικόνα.

Αποτέλεσμα της διαταραγμένης συμπεριφοράς είναι να προκύπτουν σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική υγεία, είτε με τη μορφή προβλημάτων κακής θρέψης είτε με ιατρικές επιπλοκές εξαιτίας των συνοδών καθαρτικών συμπεριφορών, ή συνδυασμό των δύο. Η ταξινόμηση των διαταραχών πρόσληψης τροφής, με βάση το ταξινομικό σύστημα της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-IV-TR) εμφανίζεται παρακάτω.
Ψυχογενής ανορεξία
- Περιοριστικός τύπος (Restrictive type)
- Υπερφαγικός /καθαρτικός τύπος (Binge/Purge type)
Ψυχογενής βουλιμία
- Καθαρτικός τύπος (Purge type)
- Μη καθαρτικός τύπος (Non purge type)
Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής μη προσδιοριζόμενη αλλιώς
Διαταραχή κρίσεων επεισοδιακής υπερφαγίας (Binge eating disorder)

Δύο θέματα που προκύπτουν από την προσπάθεια ταξινόμησης των διαταραχών πρόσληψης τροφής είναι:
(α) ένας σημαντικός αριθμός ασθενών μεταπίπτει από τη μία μορφή στην άλλη. Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας παρακολούθησης, το 15-30% των περιπτώσεων ψυχογενούς ανορεξίας (ΨΑ) θα μεταπέσει στη διάγνωση της ψυχογενούς βουλιμίας (ΨΒ), και το αντίστροφο θα συμβεί στο 1 % των βουλιμικών ασθενών,
(β) Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών, αν και έχει παρόμοια πορεία, πρόγνωση και ανάγκη θεραπευτικής παρέμβασης, δεν πληροί όλα τα κριτήρια για τη διάγνωση της ΨΑ, (για παράδειγμα δεν έχει αμηνόρροια).