Άνοια - Διαταραχές μνήμης - συγκέντρωσης

• Η μνήμη είναι η ανώτερη νοητική λειτουργία που ευθύνεται για τη συγκράτηση και αποθήκευση των γνώσεων που αποκτούν οι οργανισμοί για τον κόσμο, ως αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων των γενετικοί και αναπτυξιακών τους διαδικασιών με τη μάθηση.

• Ανάλογα με τον τρόπο αποθήκευσης και ανάκλησης των πληροφοριών, η μνήμη διαχωρίζεται σε έκδηλη ή κατηγορηματική, και άδηλη ή αντανακλαστική μνήμη. Η άδηλη και η έκδηλη μνήμη χρησιμοποιούν διαφορετικά νευρωνικά κυκλώματα.

• Η έκδηλη μνήμη αφορά σε μάθηση που προϋποθέτει συνειδητή αντίληψη (πληροφορίες για αντικείμενα, άτομα ή τοποθεσίες που μπορούν ν' αναφερθούν προφορικά), και επιτρέπει τη συνειδητή, σκόπιμη, ανάκλησή τους. Στην έκδηλη μνήμη παρεμβαίνει το σύστημα του έσω κροταφικού λοβού.

• Η άδηλη μνήμη αναφέρεται στη μη συνειδητή, αυτόματη ανάκληση αντιληπτικών και κινητικών ικανοτήτων μέσω αντιληπτικοί και αντανακλαστικοί οδών, όπως της αμυγδαλής και παρεγκεφαλίδας. Απλές μορφές άδηλης μνήμης οδηγούν σε τροποποιήσεις της συναπτικής μεταβίβασης.

• Διακρίνονται στάδια μνήμης ανάλογα με τη χρονική διάρκεια του ίχνους της.

• Η μακρόχρονη μνήμη αφορά στη διατήρηση των πληροφοριών για ώρες, μέρες, χρόνια μετά την εγγραφή τους. Αντιπροσωπεύεται σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου.

• Η άμεση ή βραχεία μνήμη είναι η ικανότητα του ατόμου να συγκρατεί περιορισμένο αριθμό πληροφοριών για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Μερικοί περιλαμβάνουν την ενεργό μνήμη στη βραχεία μνήμη. Η ενεργός μνήμη αναφέρεται στη δυναμική σχέση μεταξύ της παθητικής αποθήκευσης πληροφοριών που διατηρούνται στη βραχεία μνήμη και της ενεργής επεξεργασίας των πληροφοριών αυτών.

• Οι πλαστικές μεταβολές που επισυμβαίνουν κατά την κωδικοποίηση των αποκτώμενων πληροφοριών μπορεί να εντοπίζονται σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου.